Dit is een vraag die eigenlijk gemakkelijk te beantwoorden is. Vanuit het standpunt van zoogdieren (waartoe de mens behoord) is dit inderdaad uitzonderlijk. Bij vissen zijn er echter veel soorten waarbij het mannetje de zorg voor het broedsel op zich neemt, alleen of samen met het vrouwtje. Een zwangerschap zoals hiervoor beschreven bij het zeepaardje is echter redelijk uitzonderlijk. Dit komt omdat het mannetje de eitjes in een buidel opslaat waardoor hij minder kansen krijgt om met meerdere vrouwtjes een legsel te hebben. Onderzoek heeft wel uitgewezen dat hierdoor het rollenpatroon bij zeepaardjes niet omkeert: de mannetjes wedijveren onder elkaar om zwanger te raken van een vrouwtje terwijl dit omgekeerd niet waargenomen is. Het is echter wel zo dat een koppeltje zeepaardjes zeer romantisch is: beide partners zijn over het algemeen monogaam (ze hebben maar één partner) en komen elke ochtend bij elkaar om de paringsdans in het kort nog eens te herhalen. Verder is het ook waargenomen dat als een van de twee partners overlijdt, de overlevende partner er zeer lang over doet vooraleer een nieuwe relatie aan te gaan. Soms is het zelf zo dat het overlevende zeepaardje redelijk snel na de andere partner sterft.
Uit genetisch onderzoek is gebleken dat de buidel bij het mannetje langzaam aan ge-evolueerd is. Je kunt nu nog de evolutie volgen door naar verwante soorten te gaan kijken. Bij de zeenaalden is te zien dat ook hier het mannetje de eitjes uitbroedt. Maar er zijn duidelijke verschillen waar te nemen. Bij sommige soorten plakken de eieren gewoon op de staart. Andere soorten hebben daarentegen een vliesje rond de eieren en nog verder ge-evolueerde soorten hebben volledig gesloten buidels, die als een ritssluiting boven de eieren groeien. Bij het zeepaardje heb je ten slotte een volledig gevormde buidel die dient om de embryo's te beschermen tegen de omgeving en om zuurstof aan te voeren.
We gaan nu eens kijken hoe we de aloude wet van `Eten en gegeten worden' op zeepaardjes kunnen toepassen.